მაია ენჯელოუ — ამერიკელი პოეტი, მემუარისტი და სამოქალაქო უფლებების აქტივისტი. მისი შემოქმედება შვიდ ავტობიოგრაფიას, სამ ესეების კრებულსა და რამდენიმე პოეტურ კრებულს მოიცავს. მას მრავალი ჯილდო და 50-ზე მეტი საპატიო ხარისხი მიუღია.[14] მწერლის ყველაზე გახმაურებული ნამუშევარი ავტობიოგრაფიულ რომანთა სერიაა, რომელიც მისი ბავშვობასა და ახალგაზრდულ წლებში მიღებული გამოცდილების შესახებ მოგვითხრობს. ენჯელოუს საყოველთაო ცნობადობა და აღიარება მოუტანა პირველმა რომანმა, „ვიცი, რად გალობს გალიის ჩიტი“ (1969), რომელშიც მან თავისი ბავშობისა და მოზარდობის წლები აღწერა. მწერალმა დიდი პატივისცემა დაიმსახურა რომანში რასიზმისა და სოციალური უთანასწორობის საკითხების წამოჭრის გამო. სანამ მწერლობასა და პოეტობას დაიწყებდა, ახალგაზრდა ენჯელოუ მუშაობდა მზარეულად, მომღერლად, მოცეკვავედ, იყო „პორგი და ბესის“ წევრი, აფრიკის დეკოლონიზაციის პერიოდში ჟურნალისტურ საქმიანობას ეწეოდა ეგვიპტესა და განაში, იყო სამხრეთელ ქრისტიანთა კონფერენციის კოორდინატორი. აგრეთვე ენჯელოუ სატელევიზიო და კინოკარიერას ეწეოდა. მას, როგორც მსახიობს, სცენარისტს, რეჟისორსა თუ პროდიუსერს, არაერთი პიესის, ფილმისა თუ სატელევიზო შოუს შექმნაში მიუღია მონაწილეობა. ენჯელოუ მარტინ ლუთერ კინგთან და მალკოლმ იქსთან ერთად აქტიურად იყო ჩართული სამოქალაქო უფლებების მოძრაობაში. 1990-იან წლების დასაწყისში მწერალი მწერალი საჯარო სიტყვით წელიწადში დაახლოებით 80-ჯერ გამოდიოდა. 1993 წელს ბილ კლინტონის პირველ ინაუგურაციაზე ენჯელოუმ წაიკითხა თავისი ლექსი „On the Pulse of Morning“. ენჯელოუს შემოქმედების ცენტრალური თემებია რასიზმი, იდენტობა, ოჯახი და მოგზაურობა. მწერლის ნაწარმოებები სკოლებსა და უნივერსიტეტებში მსოფლიოს მასშტაბით ფართოდ ისწავლება, თუმცა სექსუალური და რასისტული ასპექტების გამო ამერიკის სკოლებში, კოლეჯებსა და ბიბლიოთებში მისი წიგნები არაერთხელ აკრძალულა.