გუნდამ თოვლის ბაბუ მოიყვანა

თოვლის გუნდა ქუჩას მიუყვებოდა, რომ ბავშვების ჟრიამული გაიგონა.

- გუნდა, საით მიდიხარ? წამოდი ჩვენთან, დიდი საახალწლო ნაძვის ხე უნდა აინთოს! - დაუძახა გოგონამ, გვერდით რომ ჩაურბინა.

- მალე მოვალ, - ეშმაკურად ჩაიღიმა გუნდამ.

- სად მიდიხარ? - ახლა ბიჭუნა შეეკითხა და შეჩერდა.

- ნაძვის ხე თოვლის ბაბუს გარეშე ვის გაუგონია? - კითხვა შეაგება გუნდამ.

- სანტა მოვა მალე.

- მე კი თოვლის ბაბუ უნდა მოვიყვანო, - გაუცინა გუნდამ და გზა განაგრძო.

- თოვლის ბაბუ? საიდან?

მაგრამ გუნდამ მხოლოდ თვალი ჩაუკრა და გზა განაგრძო.

ბიჭუნა ცოტა ხანს უყურებდა, მერე კი თანატოლებს შეუერთდა და თან ახალი ამბავიცგააგებინა.

- თოვლის ბაბუო? საიდან უნდა მოიყვანოს? როგორ? - ლაპარაკით განაგრძეს გზა ბავშვებმა. მალე ყველანი ნაძვის ხესთან მოგროვდნენ.

- ბავშვებო, სანტას აგვიანდება, - ნაძვის ხის კენწეროზე მოციმციმე ვარსკვლავთან პატარა ღრუბელი ტრიალებდა. - მარხილი თოვლში ჩარჩა. მე გამომგზავნა ამბის სათქმელად.

- აგვიანდება? რა ვქნათ? ახალი წელი სადაცაა მოვა! - ახმაურდნენ ბავშვები.

- სამაგიეროდ, თოვლის უკვე ბაბუ აქ არის! - გაისმა ხმამაღლა და ყველა იქით შეტრიალდა.

თოვლის გუნდა გაბადრული იდგა. მის გვერდით კი მაღალი, თეთრწვერიანი თოვლის პაპა იღიმოდა, თვალები საყვარლად მოეჭუტა, დიდი ხურჯინი ფეხებთან დაედგა და გრძელ წვერზე ხელს ისვამდა.

ბავშვები გუნდას და თოვლის ბაბუს შემოეხვივნენ.

- გამარჯობა, ბავშვებო! - მიესალმა ბავშვებს თოვლის ბაბუ. - გუნდას იცნობთ, ხომ? ჩემი შვილიშვილია. რამდენი ხანია არ მინახავს. ჰოდა, მომაკითხა და თქვენთნ წამომიყვანა.

- თქვენი შვილიშვილი? სად მოგაკითხათ? საიდან წამოგიყვანათ? სად ცხოვრობთ? - დააყარეს შეკითხვები.

- აი, გუნდა გეტყვით, - გაუღიმა თოვლის ბაბუმ.

- ჩემი პაპა რამდენიმე წლის წინ, საახალწლო ნაძვის ხესთან გავიცანი, - დაიწყო ამბის მოყოლა გუნდამ. - იმის მერე მეც ვიყავი მასთან. პატარა ღრუბელმა, ნუბემ წამიყვანა. წელს კისხვაგან აპირებდა წასვლას, მაგრამ ნუბეს დავაბარე, რომ აუცილებლად ჩვენთნ მოსულიყო. ჰოდა, აი, აქ არის!

- რა გქვიათ? - ერთმა, უფრო თამამმა გოგონამ ინტერესით შეხედა თოვლის ბაბუს.

- რა მქვია? - თოვლის ბაბუ დაიბნდა. - რა მქვია და... თოვლის ბაბუ!

- მაგრამ სახელიც ხომ გაქვთ? აი, ჩემს ბაბუს ილო ჰქვია...

თოვლის ბაბუმ მხრები აიჩეჩა.

- მოდი, ერთად მოვიფიქროთ, რა დავარქვათ ჩემს ბაბუს, - შესთავაზა თოვლის გუნდამ ბავშვებს. - თორემ, სადაცაა ახალი წელი მოვა.

ბავშვებო, ერთად შევურჩიოთ სახელი ჩვენს თოვლის ბაბუს.

საბავშვო მწერალი, ვასო გულეული