იანუშ კორჩაკი (პოლ. Janusz Korczak; ნამდვილი სახელი ჰენრიხ გოლდშმიტი (პოლ. Henryk Goldszmit); დ. 22 ივლისი, 1878 ან 1879, ვარშავა — გ. 7 აგვისტო, 1942, ტრებლინკა) — ებრაული წარმოშობის პოლონელი ექიმი, პედიატრი, მწერალი და საზოგადო მოღვაწე. იანუშ კორჩაკი (პოლ. Janusz Korczak; ნამდვილი სახელი ჰენრიხ გოლდშმიტი (პოლ. Henryk Goldszmit); დ. 22 ივლისი, 1878 ან 1879, ვარშავა — გ. 7 აგვისტო, 1942, ტრებლინკა) — ებრაული წარმოშობის პოლონელი ექიმი, პედიატრი, მწერალი და საზოგადო მოღვაწე. 1898 წელს კორჩაკი ვარშავის უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტზე აგრძელებს სწავლას. პარალელურად სწავლობდა იატაკქვეშა უმაღლეს კურსებს[10]. 1899 წლის ზაფხულში შვეიცარიაში გაემგზავრა, რათა იოჰან პესტალოცის პედაგოგიურ იდეებს უფრო ახლოს გაცნობოდა. თავისი მოგზაურობის დროს კორჩაკი განსაკუთრებით სკოლებით და საბავშვო საავადმყოფოებით ინტერესდებოდა. 1903-1911 წლებში ბერსონოვისა და ბაუმანის სახელობის ებრაულ საბავშვო საავდმყოფოში მუშაობდა და ეწეოდა საგანმანათლებლო საქმიანობას საზაფხულო ბანაკებში. იანუშ კორჩაკი იყო ობოლი ბავშვების დახმარების ებრაული საქველმოქმედო ორგანიზაციის წევრი. 1905 წლის 23 მარტს მიიღო ექიმის დიპლომი. სამხედრო ექიმის ხარისხით მონაწილეობდა რუსეთ-იაპონიის ომში. 1907 წელს ერთი წლით მიემგზავრება ბერლინში სადაც ისმენდა ლექციებს, გადიოდა პრაქტიკას საბავშვო საავადმყოფოებში და ეცნობოდა სხვადასხვა საგანმანათლებლო დაწესებულებებს. სტაჟირებაზე იმყოფებოდა ასევე საფრანგეთში და ინგლისის ბავშვთა თავშესაფრებში. 1911 წელს კორჩაკმა მიატოვა სამედიცინო საქმიანობა და ებრაელი ბავშვებისათვის კროხმალნის ქუჩაზე „ობოლთა სახლი“ გახსნა, რომელსაც ხელმძღვანელობდა სიცოცხლის ბოლომდე (1914-1918 წლების გამოკლებით) ხელმძღვანელობდა. პირველი მსოფლიო ომის დროს 1914-1918 წლებში რუსეთის არმიის საველე ჰოსპიტალში მსახურობდა. მოგვიანებით მუშაობდა კიევის ბავშვთა თავშესაფრებში, სადაც დაწერა წიგნი „როგორ უნდა გიყვარდეს ბავშვი“ 1918 წელს კორჩაკი ვარშავაში დაბრუნდა, სადაც ხელმძღვანელობდა ბავშვთა თავშესაფრებს, ასწავლიდა, თანამშრომლობდა ჟურნალებთან, კითხულობდა ლექციებს პოლონეთის თავისუფალ უნივერსიტეტში და უმაღლეს ებრაულ პედაგოგიურ კურსებზე. პოლონეთ-საბჭოთა რუსეთის ომის პერიოდში სამედიცინო სამსახურის მაიორის წოდებით, მსახურობდა ლოძის სამხედრო ჰოსპიტალში. 1919–1936 წლებში მსახურობდა პოლონელი ბავშვების თავშესაფარში „ჩვენი სახლი“, სადაც იყენებდა ნოვატორულ პედაგოგიურ მეთოდებს. 1926–1932 წლებში რედაქტორობდა ყოველკვირეულ „Mały Przegląd“-ს, რომელშიც აქტიურად მონაწილეობდნენ მისი მოსწავლეები.