გიორგი ლობჟანიძის კრებული მოწმობს დღევანდელ საქართველოში თავისუფლად ცხოვრების სირთულეებზე. ადამიანი განადგურებულია მატერიალური პრობლემების, სიღარიბის, სოციალური ძალადობის, პოლიტიკური პროპაგანდის, სხვადასხვა რელიგიური დოგმების ბორკილების ქვეშ... მარგინალური და თოკზე მოსიარულე, პოეტი აბრუნებს ყველა სამლოცველოს უკან და ურჩევნია მხოლოდ საკუთარ ჭეშმარიტებას ენდობოდეს: მეოცნებე და მეამბოხე, რომელიც ინახავს ღიმილს, ის ხდება ჩვენი მასწავლებელი და გვასწავლის ახალ ენაზე წარსულის გარეშე არც მომავალი, უსასრულოდ აწმყო